Assalamualaikum...
Genap 365 hari rupanya. Masya-Allah cepatkan masa berlalu. Tak sedar rupanya dah setahun berlalu. Setahun yang menyedihkan. Setahun yang sungguh sepi. Al-Fatihah.
Awak,
Dulu awak selalu cakap saya tak sayang awak. Saya main-main aje layan awak. Saya layan awak macam kejap suka kejap tak suka. Awak kata saya tak ada perasaan kat awak sepertimana perasaan awak kat saya. Awak cakap saya dah bomohkan awak sampai awak jadi gila kat saya.
Awak,
Dulu awak cakap saya suka marah. Saya tak sabar. Benda-benda kecik pun saya nak marah. Awak kata benda yang tak ada kaitan dengan hidup saya pun saya nak marah. Saya suka marah benda yang bukan-bukan. Saya suka carik pasal dengan awak. Saya suka lawan cakap awak. Awak kata saya degil.
Awak,
Dulu awak cakap saya suka nanges. Sikit-sikit nanges. Lepas saya marah nanti saya nanges. Awak kata saya cengeng. Benda remeh temeh yang tak patut nanges pun saya nanges. Awak kata saya tak matang.
Awak,
Dulu awak cakap saya tak memahami awak. Saya selalu ikut kepala saya. Saya nak awak ikut care saya, ikut cakap saya. Sampaikan satu tahap awak bosan dengan saya. Ya saya tahu saya memang tak memahami awak. Semua benda pun saya nak control. Time awak kerja pun kadang-kadang saya nak kacau awak.
Awak,
Saya mintak maaf sangat. Even saya tahu kata-kata maaf ini sudah terlewat bagi saya, tapi saya harap Allah akan ampunkan segala salah silap saya pada awak. Sesungguhnya saya sangat merindui saat-saat kita awak. Walaupun saya degil tak mau dengar cakap awak, walaupun kadangkala awak tak sabar melayan kerenah saya, walaupun kadangkala perangai saya amat merimaskan hidup awak, tapi awak sedaya upaya menahan marah awak kan. Awak tak pernah pun tinggikan suara awak kat saya. Awak tak pernah marah saya. Awak cakap awak tak nak gaduh-gaduh sebab gaduh tu tak best. Bila gaduh nanti awak tak boleh buat kerja, awak tak boleh tidur. Haa awak rindukan saya kan? Saya tahu walaupun awak tak nak mengaku.
Awak,
Zaman kita dah tamat kan? Dah lama berlalu. Tapi awak akan tetap dalam ingatan saya, dalam hati saya jugak. Selama-lamanya.
Awak,
Di saat-saat akhir awak, awak cakap sayalah perempuan yang selalu sayang kat awak. Awak cakap kasih sayang saya kat awak melebihi perempuan lain yang pernah singgah di hati awak. Awak cakap bila kita jauh, bila kita berpisah barulah awak sedar akan kasih sayang saya. Baru awak tahu betapa saya setia kat awak, baru awak tahu betapa dalamnya sayang saya kat awak.
Awak,
Di saa-saat akhir awak, awak cakap saya tak pernah pun marah kat awak. Even awak dah banyak melukakan hati saya, awak cakap saya still leh terima awak. Saya masih boleh jawab call awak, mesej awak. Awak cakap awak tak pernah jumpa orang macam saya, yang sentiasa ingat kat awak walaupun awak banyak buat jahat kat saya. Awak, awak tak jahat mana pun. Cuma awak buat silap aje. Silap yang menjarakkan kita.
Awak,
Saya masih suka nanges macam dulu. Bila awak buat sesuatu yang menyentuh perasaan saya, compem saya akan nanges. Sampailah satu ketika, bila saya dapat berita pemergian awak, saya nanges teruk samapai rasa macam tak sedar diri, sampai mata bengkak-bengkak. Tapi percayalah bila saya tatap jenazah awak buat kali terakhir, air mata saya kering. Saya tenang tengok awak. Saya nak awak bahagia.
Awak,
Di saat-saat akhir awak, saya tak tahu siapa saya di hati awak. Tapi saya percaya, mungkin saya adalah antara orang yang awak sayang di saat terakhir awak. Instinct kita kan selalu sama. Dan percayalah awak, awak juga akan sentiasa di hati saya.
Awak,
Untuk hari yang ke 365 hari ini, saya akan sentiasa doakan kebahagiaan awak di sana. Saya sayang awak. Saya rindu awak. Sangat-sangat.
May you rest in peace my dear Saiful Azmil Bin Kidam. Al-Fatihah.
